Kolejna lekcja historii.

Polonnaruwa to kolejne miejsce z listy UNESCO. Byla to stolica wyspy od VIII do XIV w.n.e. Z racji panowania roznych wladcow, miasto to bylo mieszanka dwoch religi: buddyzmu i hinduizmu. Zabytki znajdujace sie tutaj sa w o wiele lepszym stanie niz te w Anuradhapurze, aczkolwiek jest ich znacznie mniej. Naszym pierwszym punktem sa ruiny Palacu Krolewskiego, ktory, jak sie przyjmuje, mial siedem kondygnacji. Jeszcze dzis widac otwory w scianach, gdzie umieszczone byly belki stropowe. Pozostale czesci kondygnacji przypuszcalnie byly drewniane i splonely. Nieopodal znajduje sie dobrze zachowana Sala Audiencyjna z pieknie zdobionymi fryzami sloni, z czego kazdy jest inny. Przy schodach prowadzacych do sali zauwazamy podobny kamien ksiezycowy jak w zabytkach z Anuradhapury. Rozni sie on jednak nieznacznie. Nie ma w nich wizerunku krowy, jak w przypadku tych poprzednich. Jest to wplyw hinduizmu, w ktorym krowa jest zwierzeciem swietym i nie wypada po niej deptac. Kilka minut drogi od palacu znajduje sie zespol ruin zwany Quadrangle. Jest to zbior fascynujacych zabytkow polozonych na niewielkim terenie otoczony murem. Znajduja sie tam takie cuda jak Thuparama Gedige, najmniejsza w Polonnaruwie buddyjska swiatynia z nienaruszonym, oryginalnym dachem. Vatadage to okragly budynek, w ktorym trzymano niegdys relikwie. Postawiony zostal na tarasie o srednicy 18 metrow z czterema wejsciami, gdzie przy kazdym mozna zaobserwowac ponownie kamienie ksiezycowe, rowniez dobrze zachowane. Hatadage to swiatynia, w ktorej trzymano swiety zab buddy. Ciekawostka jest fakt, ze zostala ona wzniesiona w 60 dni. Innym ciekawym obiektem jest Gal Pota, kamienna ksiega zrobiona z bloku skalnego, dlugiego na 9 metrow i szerokiego na 1,5 metra.

Po krotkiej przerwie, wykorzystanej na uzupelnienie plynow sokiem z pomaranczowego kokosa, udajemy sie w bardziej oddalone tereny tego antycznego miasta. Bardzo czesto napotykamy sie na hinduistyczne swiatynie Devale, ktorych jest tu kilka. Sa one glownie poswiecone bogowi Sziwa oraz Wisznu. Ostatecznie, dojezdzajac do polnocnych granic miasta, odwiedzamy miejsce, ktore zrobilo na nas najwieksze wrazenie. Gal Vihara to grupa pieknie rzezbionych wizerunkow buddy, wykutych z jednej ogromnej skaly granitowej. Pokazuja one wspanialy kunszt i talent w rzezbieniu w skale. Stojacy budda, o wysokosci 7 metrow jest uwazany za najwyzszej jakosci dzielo z tej serii. Najwieksza rzezba jest lezacy budda o dlugosci 14 metrow. Lord Budda jest tutaj przedstawiony w chwili jego przejscia do parinirwany, ktory byl momentem jego smierci. Ciekawostka jest fakt, o ktorym sie dowiadujemy. Nie wszystkie wizerunki buddy w postaci lezacej, pokazuja ten moment. Wiele z nich przedstawia spiacego budde. Mozna je odroznic po kilku szczegolach. Stopy spiacego buddy sa rowno zlaczone, a umierajacego lekko przesuniete wzgledem siebie.Umierajacy Budda ma zapadniety tulow, co bylo znakiem, ze juz uszlo z niego zycie. Tivanka Image House to kolejne fascynujace miejsce. Jest to budynek z rzezba buddy, ktora przedstawia go w nietypowej pozycji. Jego cialo jest zgiete w biodrach, co bylo typowe w rzezbach przedstawiajacych kobiety. Jednak to nie rzezba, lecz freski zachwycaja nas najbardziej. Malowidla, ktore w niektorych miejscach dosc dobrze sie zachowaly, sa jedynymi w Polonnaruwie i datuje sie je na XII w.n.e.

Tak wiec dwa dni wypelnione historia dobiegaly konca. Miejsca przez nas odwiedzone byly naprawde wyjatkowe. Dowiedzielismy sie wiele interesujacych rzeczy i po raz kolejny przekonalismy sie jak bogata jest historia krajow azjatyckich. Jesli chodzi o forme zwiedzania tych miejsc, to najciekawiej byloby na rowerach. Moze zajmuje to wiecej czasu, ale jest zdecydowanie najciekawsza forma poruszania sie po rozrzuconych na duzym terenie ruinach tych antycznych miast. Jest jeden minus, o ktorym trzeba wspomniec. Jest to cena, jaka trzeba zaplacic za wejscie na teren ruin. Wiemy, ze jest to spory kawal historii, bardzo wazne dziedzictwo dla miejscowej spolecznosci, jednak 25 dolarow za wstep do kazdego z nich to troche przesada. Pod koniec wizyty w Polonnaruwie, gdy odwiedzalismy miejscowe muzeum, okazalo sie, ze nie tylko my tak sadzimy. W tamtejszej ksiedze komentarzy, odwiedzajacy wiele razy wspominali o wysokiej cenie. Nie chcemy oczywiscie nikogo namawiac do odpuszczenia tych miejsc. Raczej chcemy poinformowac, aby nikt nie byl niemile zaskoczony. Dzisiejsza noc rowniez spedzamy w Polonnaruwie. Jutro kolejny, bardzo intensywny dzien…

Zdjęcia (43)

Komentarze (1)